یکی از تمرینات بازیگری متد اکتینگ

بازیگری متد اکتینگ که به طور غیررسمی به عنوان “روش” یا “متد” شناخته می شود، مجموعه‌ای از تکنیک‌های تمرینی است که توسط تعدادی از بازیگران مختلف تئاتر فرموله شده است و به دنبال اجرایی صمیمانه و رسا از طریق شناسایی، درک و تجربه انگیزه‌ها و احساسات درونی شخصیت است.

بازیگری متد اکتینگ براساس سیستم استانیسلاوسکی ساخته شده است که توسط این بازیگر و کارگردان روسی توسعه یافته است. در میان کسانی که در توسعه بازیگری متد اکتینگ مشارکت داشته اند سه معلم به نام های: لی استراسبرگ(جنبه‌های روانشناختی)، استلا آدلر (جنبه‌های جامعه شناختی)، و سنفورد مایزنر (جنبه‌های رفتاری) بودند.

بازیگری متد اکتینگ برای اولین بار زمانی که این افراد باهم در تئاتر گروه نیویورک و بعد در استدیو بازیگران کار کردند همه‌گیر شد. برخی بازیگران پیرو بازیگری متد اکتینگ شامل: مارلون براندو، جیمز دین، دنیل دی لوئیس و رابرت دنیرو هستند.

و اما در ویدیویی که شاهد آن هستید یکی از تمرینات مربوط به بازیگری متد اکتینگ آموزش داده می شود که مربوط به تجسم خلاق است. این یکی از بهترین و مهم ترین تمرینات در بازیگری محسوب می شود که با استمرار در انجام آن می‌توانید در پانتومیم، بازسازی تجربیات و بازآرایی صحنه های مورد نظرتان موفق باشید.

نکته ای که در این تمرین حائز اهمیت است دقتی موشکافانه است تا بوسیله آن بتوانید تمام ان چیزی که مربوط به یک شی و یا در درجه بعد مربوط به صحنه بازی هست را بدانید و همچنین شناخت و واکنش بدنتان در تاثیر گرفتن از اشیا و محیط ها را درک کنید.

شاید اگر همین حالا به شما بگویند بنشینید و جورابی را پایتان کنید اینکار را در حالی که می‌گویید” چقدر ساده” انجام دهید. اما در مرحله بعد وقتی یک جوراب واقعی را در دست دارید و آن را به پا می کنید می فهمید که نه چندان هم ساده نبود چون شما در انجام این کار به جزئیات زیادی دقت نکرده بودید. بعد دوباره جوراب واقعی را کنناری می گذارید و با جوراب فرضی شروع می کنید، مطمئنا جزئیات بیشتری را انجام خواهید داد اما باز هم از عمل حقیقی جوراب به پا کردن دور هستید پس بنابراین دوباره با دقتی چندبرابر به سراغ جوراب واقعی می روید. پ

این کار باید آنقدر تکرار شود تا هم خودتان و هم مخاطب جوراب را در دستان شما و بعد در پای شما ببیند، درحالیکه هیچ جورابی وجود ندارد. حقیقی بودن این کار از مسیر دقت در جزئیات شی و تعامل بدنتان با آن شی می‌گذرد. در دیدیو حاضر همین مثال با لیوان آورده شده است.

شما این تمرین را با هرچیزی در هرجایی می توانید انجام دهید، کافیست که کاملا به بدنتان و به خصوصیات اشیائی که با بدنتان در ارتباط هستند آگاه باشید، آنوقت خواهید دید که قادر هستید هرچیزی را و هر کاری را بصورت غیرواقعی اما حقیقی تجسم کنید.

این کاری است که متد اکتینگ با به کارگیری و تقویت حافظه انجام می دهد. شما ویژگی ها و کیفیت اشیاء مختلف را تجربه و به خاطر می سپارید و در زمان مناسب  از آن داده های ذخیره شده در حافظه اتان استفاده می کنید تا بازی درخشانی داشته باشید.

پیشنهاد میکنم این تمرین را در مورد همه چیز در برنامه روزانه اتان قرار دهید. دقت کنید که چطور سیب زمینی پوست می گیرید، چطور در پارکینگ را باز می کنید،چطور و با چه جزئیاتی عصبانی اتان را نشان می دهید( احتمالا بتوانید عصبانی اتان را هم کنترل کنید)، خلاصه آگاه بودن به چطور و چگونه راهگشای شما در تجسمی درست و درخشان است.