یک راهنمای کارآمد درباره‌ی تکنیک بازیگری استلا آدلر
زمانی که درباره متداکتینگ و یا متد فکر می‌کنید، ممکن است غرق در درگیری بین احساسات و عوامل متضاد با آن شوید. سبک بازیگری استلا آدلر یک سبک آمریکایی است و بی‌شک یکی از بحث برانگیزترین و جذاب‌ترین استایل‌های بازیگری آمریکایی است.
بازیگران سرشناسی چون مارلون براندو، دنیل دی لوویس و مرلین مونرو و آنجلینا جولی از این سبک پیروی میکنند. علاوه بر این‌ها، این متد با لی استراسبرگ که از معلّمان مطرح بازیگری است، ارتباط دارد. لی استراسبرگ به گوشه‌گیری، کج خلقی و خشمگینی معروف است. او به خاطر تاکیدی که به فراخواندن احساسات در صحنه‌ی بازیگری داشت مشهور شد.
روش بازیگری استراسبرگ از سیستم استانیسلاوسکی الهام گرفته بود. سیستم استانیسلاوسکی در اوایل 1900 در تئاتر هنری مسکو توسعه یافت. بیاناتی در رابطه با این تکنیک بازیگری وجود دارند. بر اساس آنها، بازیگر در این سیستم از لحاظ فیزیکی و روحی روانی عمیقاً شخصیت داستان و ویژگی های او را تفسیر می‌کند. در همین حوالی زنی بود که این تکنیک را نمی‌دانست و آن را با چنگ و دندان به دست آورد. نام این زن استلا آدلر است.
این معلم هنرمند، زندگی اش به قدری تاثیرگذار بود که میراث آموزه‌هایش نه تنها پابرجاست، بلکه در مراسم گرامی داشت از آنها یاد می‌شود. آدلر در سال 1992 چشم از جهان فروبست امّا کارگاه های بازیگری او در نیویورک و لس آنجلس هنوز هم پابرجا و شناخته شده هستند. قبولی در آن استودیوها فرصتی برای اوج گیری بازیگران جوان به حساب می‌آید. در ادامه، ما به سوالاتی در باره‌ی این ملکه‌ی جهان بازیگری پاسخ خواهیم داد؛ و دلیل اهمیت تمرّد دو آتشه ی او برای نحوه‌ی آموزش بازیگران و هنرمندان امروزی را بیان خواهیم کرد.
استلا آدلر که بود؟ دلیل اهمیت این شخص چیست؟
استلا آدلر در یکی از محبوب‌ترین خانواده‌های بازیگری در تئاتر “ییدیش” نیویورک به دنیا آمد. او از خردسالی به روی صحنه رفت و ذاتا استعداد بازیگری را به ارث برده بود. او چیزهای زیادی را با تجربه کردن کسب کرد. برای خانواده‌ی آدلر چراغ های صحنه ی نمایش و هیاهوی تماشاچیان، درست به اندازه‌ی روزنامه خواندن و قهوه خوردن برای سایر خانواده‌ها پیش پا افتاده بود.
استلا آدلر ویژگی‌هایی داشت که باعث درخشیدن او در جهان بازیگری آمریکا شد. او تنها یک بازیگر ماهر که خرج و مخارج خود را تامین می‌کند نبود، بلکه از هوشی سرشار برخوردار بود. حاصل ترکیب مهارت و چیره دستی آدلر با تیز هوشی او باعث شد او از بزرگ‌ترین و محترم‌ترین پیشگامان این حرفه شود.
در سال 1920 بازیگرانی که توسط استانیسلاوسکی درتئاتر هنری مسکو دوره دیده بودند، به منظور انتشار این ابتکار روسی به آمریکا آمدند و کلاس هایی را برای هنرجویان مشتاق برگذار کردند.
این حالت بازیگری به همراه ژست‌های خارجی و حالت‌های انعطاف پذیر در آمریکا ریشه دواند. زمانی که بازیگران استانیسلاوسکی به آمریکا آمدند یک حالت بازیگری ظریف‌تر، پیچیده‌تر که به واقعیت شباهت بیشتری داشت را ارائه کردند. بازیگران آمریکایی مبهوتانه تشنه‌ی یادگیری این سبک از بازیگری شدند.
ورود سیستم استانیسلاوسکی به آمریکا برای بازیگران کنجکاوی چون آدلر فرصت درخشیدن را فراهم آورد. آمریکایی‌ها در تعریف بازیگری با یکدیگر جدال داشتند. سیستم، یک تکنیک را به آزمایشگاه هنرمندانی برده بود که تشنه‌ی توصیف یک کار هنری با استفاده از زبان بودند. مهم‌تر آنکه این سبک از بازیگری هم در نظریه ها و هم تمرینات بازیگری معنا داشت.
آدلر شروع به کار با بازیگران روس از جمله ماریا آسپنزکایا و ریچارد بولسلاوسکی در یک آزمایشگاه آمریکایی در تئاتر نیویورک کرد. خانواده‌ی آدلر تمرینات او را مورد تمسخر قرار می دادند، اما این سبک هوشمندانه‌ی تئاتری که از روسیه آمده بود، ذهن مستعد آدلر را تغذیه میکرد.
از آنجایی که آدلر از کودکی بر صحنه‌ی بازیگری میرفت، همواره پیشرو‌ترین هنرجوی مدرسه بود به همین دلیل از او دعوت شد که به گروه تئاتری که کارگردان و موسسش لی استراسبرگ بود، ملحق شود.
سبک بازیگری این گروه از استانیسلاوسکی الهام گرفته بود. به همین دلیل کار این گروه نوعی انقلاب در حرفه‌ی بازیگری است. فعالیت‌های این گروه تا به امروز جزئی از تاریخ محسوب می‌شود اما آدلر از کارگردانی و تکنیک‌های استراسبرگ ناراضی بود. اگر چه استراسبرگ هرگز استانیسلاوسکی را ملاقات نکرده بود، اما همواره بر درستی شرح او از سیستم اصرار داشت.
سیستم بر active memory”” (حافظه‌ی فعال حسّی، و یا فراخواندن احساسات) تاکید داشت. آدلر بر این باور بود که تمرین برای غرق شدن در خاطراتی که در آن زندگی کرده ایم نه تنها ضروری نیست، بلکه طاقت فرساست. از آنجاییکه آدلر از با تجربه‌ترین بازیگران صحنه بود، اعتقاد داشت محرکی همچون بازسازی خاطرات زندگی به هنگام اجرا، باعث دستکاری شدن احساسات بازیگران کم سن و سال و بی تجربه خواهد بود. به همین دلیل او اقیانوس ها را پیمود تا از خود استانیسلاوسکی حقیقت را جویا شود و ثابت کند استراسبرگ در اشتباه است.
در آن زمان استانیسلاوسکی در پاریس بود. آدلر خود را به او رساند و به او گفت که تا قبل از پیدایش استانیسلاوسکی او عاشق تئاتر بوده است. اما حالا از این حرفه متنفر است. این سخن بی‌پرده کنجکاوی استانیسلاوسکی را بر انگیخت و او از آدلر دعوت کرد که با یکدیگر تمرین کنند.
استانیسلاوسکی علاوه بر شفاف سازی آموزه های خود، تحولات فکری خود را در اختیار آدلر گذاشت. استانیسلاوسکی همواره در حال اصلاح سبک خود بود. اما در همان حین آموزه‌های قدیمی او توسط شاگردان تئاتر هنری مسکو آموزش داده می‌شدند. و کتاب‌های او به انگلیسی ترجمه شده و انتشار میافتند.
به همین دلیل تکنیک‌های فراخوانی احساسات و خاطرات قدیمی شده بودند و خود استانیسلاوسکی هم از آنها فاصله گرفته بود. و در آخر، سازنده‌ی سیستم، عقاید آدلر را تصدیق میکرد.
با وجود این شفاف سازی، این معما همچنان حل نشده باقی ماند. بازیگران باید در یک شرایط غیرواقعی کاملا واقعی رفتار کنند. این کار با تاکید بر شرایط شخصیت داستان، و کارهایی که در آن شرایط انجام میدهد صورت می‌گیرد تا صحنه ی بازیگری کاملا جدی پیشروی کند. اما اگر تامین کننده‌ی انگیزه‌ی بازیگر زندگی شخصی او نباشد، چه محرکی جایگزینی مناسب خواهد بود؟
آدلر بر تخیلات انسان تاکید داشت و استانیسلاوسکی هم حرف او را تصدیق کرد. یک بازیگر قبل از هر چیز هنرمند است. و ابزار اصلی یک هنرمند، توانایی او در تخیل است. بنابراین آدلر به آمریکا بازگشت و شروع به تدریس نظریات نوین استانیسلاوسکی نمود. آدلر تنها مدرس بازیگری آمریکایی بود که شخصا از استانیسلاوسکی درس گرفته بود.
درست زمانی که آدلر به نیویورک بازگشت، بازیگران با هیاهو از شاگردی او استقبال کردند. آدلر سالیان سال دستورالعمل‌های چالش بر انگیزی از جمله مشاهده‌ی ذهنی داد. او از شاگردانش می‌خواست که بازیگری را یک سبک زندگی تلقی کنند. شاگردان آدلر این ظرز تفکر او را دوست داشتند.
عناصر اصلی تکنیک بازیگری استلا آدلر چه مواردی هستند؟
از آنجایی که آدلر در خانواده ای رشد کرد که افراد آن بازیگران حرفه‌ای بودند، او اعتقاد داشت بازیگری یک سبک زندگی است. این عقیده باعث به وجود آمدن یک پافشاری همیشگی در این حرفه شد و شاید این موضوع عنصر اصلی و ضروری تکنیک بازیگری آدلر است.
آدلر باور داشت که بازیگران تنها زمانی می‌توانند تخیل کردن را بیاموزند که تمام نکات ظریف زندگی را آزموده باشند. زمانی که یک بازیگر عمیقا ساختار ظریف زندگی را درک کرده باشد، قدرت تخیل بازیگر افزایش میابد و ابزار او وسیع‌تر خواهد بود.
هنگامی که قوه‌ی تخیل بازیگر با الهام گیری همراه می‌شود، او قادر خواهد بود تصاویرذهنی دقیق را به همراه جزئیات تصور کند، و یک تصویر واقعی و الهام بخش را بر روی صحنه رقم بزند. هنگامی که این تصاویر با ظرافت ساختار یافتند، و زمانی که بازیگر توانست جزئیات مهم و آن تصویر ذهنی را به تماشا چیان انتقال دهد، او یک نقش باور کردنی را اجرا کرده است.
شاید سومین عنصر پر اهمیت از تکنیک بازیگری آدلر شناخت بیان و ارائه ی شرایط شخصیت داستان باشد. آدلر عقیده داشت بهتر است بازیگران عناصر کلیدی شخصیت داستان از جمله موقعیت جغرافیایی، مذهب، شرایط اجتماعی و اقتصادی را تفسیر کنند. این شرایط ممکن است موارد دیگری را در برگیرد. به همین دلیل بازیگر باید دو کار را انجام دهد.
- اول اینکه بازیگر باید راه‌هایی که از طریق آن می‌تواند در اجرای خود این شرایط را انتقال دهد، شناسایی کند(کاری که شخصیت با دیگر شخصیت ها انجام میدهد تا یک واکنش مشخص را دریافت کند).
- دوم اینکه بازیگر باید یک مراجعه‌ی متقابل بین شرایط شخصیت داستان و چیزهایی که در زندگی مشاهده کرده ایجاد کند. همچنین مشخص کند که این شرایط در جامعه چه وجهه‌ای دارد.
از کجا بدانم تکنیک استلا آدلر برای من مناسب است؟
تکنیک آدلر برای کسانی مناسب است که از تکنیک هایی که روح و روان را دستکاری می‌کند بیزار هستند. مارلون براندو یکی از همین بازیگران است. او از تکنیک استراسبرگ برآشفت و به سمت تکنیک آدلر جذب شد. تکنیک‌های آدلر دستور العمل‌های سختی دارد و نیازمند قوه‌ی تخیل قدرتمندی است.
و برای کسانی که به دنبال راه های میانبر ساده‌تری هستند مناسب نیست. تکنیک او نیازمند عادت کردن به تخیلاتی است که با تفکر عمیق به دست آمده‌اند. آدلر اعتقاد دارد که تئاتر رشته‌ی هنری کاملی است به همین دلیل آموزه‌های او کامل هستند.
از آنجاییکه تمرینات آدلر پیچیده هستند او اعتقاد دارد که یک بازیگر باید توجه ویژه‌ای به سلامت روانی خود داشته باشد. تمرینات او ذهن انسان را خسته می‌کند. شاگردان او باید مطمئن باشند که می‌توانند از عهده‌ی تمرینات بر آیند. و نیازمند حمایت دیگران برای حفظ سلامت روانی خود در مواقع دشوار این سبک از بازیگری هستند.
تکنیک بازیگری استلا آدلر در مقایسه با سایر تکنیک‌های بازیگری چگونه است؟
بسیاری از تکنیک‌های بازیگری آمریکایی به استانیسلاوسکی وابسته هستند. درحالی‌که استراسبرگ به فراخواندن احساسات تاکید می‌کند، سنفورد مایزنر معتقد است باور انگیز بودن نمایش از طریق اجرای ناخودآگاه حرکات با استفاده از تکرار و تمرین زیاد به دست خواهد آمد.
اوتا هاگن اعتقاد داشت بازیگر باید بتواند اتفاقات زندگی خودش را با شرایط شخصیت داستان جایگزین کند. اما باید دقت کند که هر دو اتفاق با هم سازگار باشند.
اما از نظر میخائیل چخوف بازیگر باید از طریق تمرین ژست هایی را که در سراسر جهان از نظر روانشناسی مفهوم یکسان دارند را یاد بگیرد.
با وجود اختلاف نظر‌ها تمام تکنیک ها یک ویژگی مشترک دارند. همه‌ی آنها به شرایط صحنه توجه دارند و بازیگر را موظف به شناسایی و اجرای مرتبط با آن شرایط می‌دانند. بازیگر این روش را برای شناختن محور اصلی شرایط و کاری که انجام می‌دهند به کار می‌گیرد.
چگونه تکنیک آدلر را بیاموزیم؟
دو مؤسسه‌ی آموزشی مهم برای آموزش این سبک هنری وجود دارد. یکی از آنها در نیویورک و دیگری در لس آنجلس است. نام استودیوی لس آنجلس در کتاب هنر بازیگری او آورده شده است.
تا زمانی که در برنامه ی NYU عضو نشوید نمی‌توانید از امتیاز گواهی‌نامه‌های آن بهره‌مند شوید. یکی از موثر ترین راه‌های آشنایی با آموزه‌های آدلر، خواندن مجموعه سخنرانی‌های او که توسط هوارد کیسل جمع آوری شده است می‌باشد. نام این کتاب “هنر بازیگری” است.
آیا اشکالات غیر منتظره ای برای یادگیری این سبک وجود دارد؟
بازیگرانی که توسط آدلر دوره دیده‌اند، قادرند همزمان با تخیل، نظم اجرای خود را حفظ کنند. وضوح تخیل تنها از راه تمرین عملی و حرفه ای به دست می‌آید. شما باید بین تمرکز بر روی تخیل و بیش فعالی حس هنری خود تعادل داشته باشید.
برای آدلر که در یک خانواده‌ی هنری بزرگ شده بود، اصول تئاتر علاوه بر اهمیتی که در عملکرد منطقی داشت، ارزش هنری اجرای یک بازیگر را تعریف میکرد.
تکنیک بازیگری آدلر برای بازی در مقابل دوربین بهتر است یا تئاتر؟
تکنیک‌های بزرگ بازیگری (خصوصا آنهایی که از استانیسلاوسکی الهام گرفته‌اند) از جمله تکنیک آدلر، در ذهن افراد و در صحنه‌ی تئاتر زاده شدند. این تکنیک‌ها همگی از نگاه پردقت دوربین‌ها سود بردند.
زمانی که نگاه بینندگان توسط دوربین کنترل می‌شود، و دوربین به حالت بازیگران متمرکز می‌شود، افراد قادر خواهند بود با وضوح بیشتری تصویر ذهنی بازیگران از یک صحنه را دنبال کنند. آدلر بازیگران خود را طوری آموزش داده بود که حتی خارج از صحنه‌ی تئاتر هم در حرفه‌ای‌ترین حالت ممکن بازی کنند.
به همین دلیل تماشای بازیگران آدلر به هنگام تمرین و اجرا همانند تماشای یک نجار در حال ساختن یک وسیله ی چوبی است. بازیگران ابزار و مرحله ی انجام کار خود را به خوبی حس میکنند. آدلر هنرجویانی را تربیت کرد که به قدر کفایت در یک صنعت خبره شده و اعتماد به نفس خود را افزایش داده‌اند.
یادگیری این تکنیک چقدر زمان بر است؟
مجموعه‌ی سخنرانی‌های جمع‌آوری شده در کتاب “هنر بازیگری” 22 فصل را تشکیل میدهد. هنر آموزی در استودیوی استلا آدلر سه سال طول می‌کشد.
برنامه‌ی سنتی MFA هم همین اندازه زمان‌بر است. این دوره‌ی زمانی طوری طراحی شده است که در آن بازیگر در راه مشاهده، یادگیری و کار در زندگی پیشرفت کند.
از این جهت تکنیک آدلر همانند سایر تکنیک‌هایی که از تکنیک استانیسلاوسکی الهام گرفته‌اند، مستلزم یک عمر تلاش است. این مورد نیز همانند سایر تمرینات هنری، باید در کارگاه های آموزشی بر پایه ی اصول و گروهی انجام شود.
چطور از تمرینات خود انتظار پیشرفت داشته باشیم؟
آدلر همانند یک خواننده‌ی سیری ناپذیر و نقّاد، متن بازی را به صورت تخصّصی ارزیابی میکرد. پس از مدتی تمرین در خواهید یافت که نقد شما از شرایطی که در یک متن ذکر شده، خواه ناخواه به یک موشکافی دقیق و ذهنی ختم می‌شود.
و همین امر یک ارزیابی از متن و دنیای توصیف شده در کلمات آن خواهد بود. به همین جهت تصّورات ذهنی شما علاوه بر تغذیه کردن دایره اطلاعات هنریتان، اجازه‌ی تفسیر آزادانه‌ی یک شخصیت و ورود او به زندگی حقیقی شما را خواهد داد.
کدام تکنیک‌های بازیگری تکنیک استلا آدلر را تکمیل میکنند؟
آدلر تاکید داشت که تکنیک او و استانیسلاوسکی برای تمام بازیگران و تمام مسیر هایی که آن ها طی میکنند، یک پایه‌ی بنیادی است.
آدلر اعتقاد داشت زمانی که یک بازیگر تمام مهارت خود را به کار بگیرد، ناخودآگاه حالات مناسبی که یک اجرا نیاز دارد را در خواهد یافت. بنابراین مهم نیست که یک بازیگر از چه تکنیکی استفاده می‌کند.
سازگاری سیستم آدلر همیشه این خلاء را پر خواهد کرد. درکل بازیگران خواستار ایجاد تعادل بین تکنیک‌های آمریکایی و تکنیک‌های خارج از آمریکا هستند. تکنیک های افرادی چون آن بوگارت، تینا لاندا و تاداشی توسوکی از جمله این موارد هستند.
بازیگرانی که نزد استلا آدلر آموزش دیدند:
مارلون براندو
رابرت د نیرو
فیلیس دیلر
روندا فلمینگ
کیپ هامیلتون
هاروی کایتل
جنی لومیت
کیت مولگرو
الین استریچ
بازیگران معروفی که از تکنیک بازیگری استلا آدلر استفاده میکنند:
بنیسیو دل تورو
کریستوفر گست
سالما هایک
بریان جیمز
جود نلسون
آنتونی کویین
مارک رافلو
مارتین شین
لزلی اوگامز
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.