فیلم تئاتر تعجب میکنم رویاهایی که به خاطر ندارم کجا میروند اثر «یوآن بورژوا»

فیلم  تئاتر خارجی « تعجب میکنم رویاهایی که به خاطر ندارم کجا میروند » به کارگردانی یوآن بورژوا برای تماشا توسط پلتفرم اکتو تقدیم حضورتان می‌شود.

یوآن بورژوا یک هنرمند فرانسوی است که به عنوان آکروبات سیرک آموزش دیده و به عنوان یک رقصنده معاصر بزرگ شده است، از زمان مدیریت مشترکش در Centre Choregraphique National de Grenoble در اروپا به عنوان یک طراح رقص بسیار مورد استقبال قرار گرفته است. او قبلاً با تئاتر دانز هلند کار می کرد و در سال‌های اخیر نمایش “آهنگ کوچک” را برای گروه جوان روی صحنه برد.

و اما فیلم تئاتر خارجی تعجب میکنم رویاهایی که به‌خاطر نمی آورم کجا می‌روند اثری تکان دهنده تولید شده در زمان همه‌گیری کرونا است که فضای بسته و کوچک اتاقی را به مثابه‌ی فضایی ایزوله شده نشان می‌دهد که در نگاه نخست چیزی نیست جز یک اتاق. اما با پیش رفتن نمایش متوجه می‌شویم که این فضا تنها یک اتاق لخت و بلااستفاده نیست.

از این نقطه به بعد بورژوا بازی با فضا را آغاز می‌کند فضایی که از نگاه تماشاگر در هم می‌رود و از دو بعدی به سه بعدی و بلعکس تغییر می‌کند. فضایی که همزمان مارا دچار تردید، ترس و در عین حال لذت و هیجان می‌کند.

این لذت و هیجان از توانایی فوق‌العاده بدن بازیگران می‌آید. بدن هوایی کلاسیک اما منعطف و شگفت آور. قابلیت های بدنی بازیگران دیوار های اتاق را برایمان به کف اتاق تبدیل می‌کند و از جایی که دیگر بازیگران وارد می‌شوند شگفتی ما چند برابر می‌شود. لباس های یک شکل ، موسیقی تاثیر گذار و دیالوگ‌هایی که با تکرارشان گویی فضای ذهنمان را تداعی می‌کنند.

موسیقی مالیخولیایی و در عین حال متافیزیکی ماکس ریشتر برای تئاتر خارجی « تعجب میکنم رویاهایی که به خاطر نمی‌آورم، کجا می‌روند» بصورت ترکیبی مونتاژ شده است. موسیقی متن بسیار مناسب انتخاب شده است و فضایی خلاقانه و حتی بازیگوش برای صحنه سازی و اجرای قطعه است. اما هدف رقصندگان – یک دستاورد مادام العمر برای بورژوا – رسیدن  به اصطلاح “نقطه تعلیق” او بود: یک تعادل اوج که به راحتی می توان فهمید و اجرای آن دشوار بود.

به عنوان یک جایگزین، برای رقصندگان و برای ما، یک فرار ذهنی ایجاد کرد که در قطعه با پیش‌بینی‌های وارونه از آنچه واقعاً اتفاق می‌افتد و با تصاویر مجازی (یا واقعی؟) بدن‌های ما در نهایت فارغ از محدودیت‌های فیزیکی، نمایش داده می‌شود.

با در نظر گرفتن شرایط، تعجب می‌کنم رویاهایی که بخاطر نمی‌آورم کجا می‌روند به‌عنوان تمرین قدرت بدنی و مقاومت ذهنی برای رقصنده‌ها به نظر می‌رسد، و به‌عنوان انحرافی برای داشتن مقداری تسکین و در عین حال یافتن حسی استعاری برای مخاطبان.

بورژوا درباره  نمایش « تعجب می‌کنم رویاهایی که به‌خاطر نمی‌آورم، کجا می‌روند » می‌گوید:

این نمایش متعلق به یک زن و مرد است، احتمالاً یک زوج، که با هم در فضایی کوچک زندگی می کنند، روبه روی هم که پشت یک میز نشسته اند و از یکدیگر سوال می‌پرسند. یک روال روزانه طاقت فرسا، در اتاقی که به دلیل تلاش برای یافتن راهی جدید برای زندگی، به عنوان مثال واژگونی کف، دیوارها و سقف، هر روز بیشتر و بیشتر دچار کلاستروفوبیک می شود.

حتی اگر صندلی‌ها و میز روی دیوارها ایستاده باشند، رقصندگان می‌توانند با وجود نیروی گرانش، بدون از دست دادن قدرت خود بنشینند. فقط جهت غیر طبیعی مو یا کراوات موقعیت  وارونه را نشان می دهد. و بدون رنج زیاد: زنان با  موهای بافته  بلند، بلوزهای زیبا، کفش های مری جین همیشه زنانه هستند. مردان استحکام پلاستیک و نگرش محافظ خود را حفظ می کنند. یک بار دیگر بدن انسان هوش خود را نشان میدهد.

برای هشت رقصنده (چهار زن و چهار مرد) که در این قطعه مشارکت دارند، غیرممکن پس از چهار هفته تمرین با یوان و همسرش ماری ممکن شده است، تمرین خود را با یک درس کلاسیک آغاز می کنند، بله، اما سپس سعی می کنند به یک درس جدید دست یابند. این تکنیک توسط یک فرآیند تجربی، متمرکز بر به اصطلاح “جعبه رویاها” انجام شده است. آنها – همچنین به یک هشتگ در میان گروه هنری تبدیل شدند که نشان از تأثیرگذاری این اجرا داشته است.

اکتو شما را به تماشای «تعجب میکنم رویاهایی که به خاطر نمی‌آورم کجا می‌روند» دعوت می‌کند.

اطلاعات فیلم:

کیفیت فیلم: 1080 HD

زمان فیلم: 40 دقیقه